Hakkımda

‘Tembellik’ kelimesinin anlamının günlük hayatta kullandığımız şekliyle olmadığını düşünürüm hep. Tembel olarak nitelendirdiğimiz çocukların keyif aldıkları için değil, çözmekte zorlandıkları problemlerle karşı karşıya oldukları için sorumluluklarını yerine getirmediklerini ve erteleme davranışı sergilediklerini düşünürüm.

2016 yılından itibaren dehb’li ve öğrenme güçlüğü yaşayan çocuklar ile birebir çalışmalar yapıyorum. Bu çocuklar; okullarda, kurslarda veya kalabalık gruplarda kolaylıkla tembel olarak etiketlenebiliyorlar. Bu etiketlenme uzun vadede kendi benliklerine yabancılaşmalarına, beceri ve potansiyellerine olan inançlarını kaybetmelerine sebep oluyor.

Kendine olan inancını kaybetmiş bir çocuk bununla birlikte gelecekte kazanma ihtimali olan birçok şeyi de kaybediyor.

Dikkat geliştirilebilir bir beceri, öğrenme güçlüğü ise çocuğun ihtiyaçlarının analiz edilip uygun yol haritası oluşturulmasıyla üstesinden gelinebilir bir durum.

Bütün çocukların başarılı olabilecekleri ve becerilerini geliştirebilecekleri potansiyele sahip olduklarını düşünüyorum. Etiketlenme ve ötekileştirilmeyle değil anlayış ve çabayla bunun olabileceğine inanıyorum. Hatta ve hatta etiketlenme ve ötekeleştirilme bu çocukların ihtiyaç duydukları en son şey.

Bu değerler eşliğinde ihtiyaç duyan çocuklara bireysel psikolojik danışmanlık hizmeti veriyorum. Bununla birlikte içerikler ve eğitimler düzenliyorum.